De afgelopen dagen en Leticia & Tabatinga
Door: Tom
15 Oktober 2012 | Brazilië, Tabatinga
Na drie dagen in Bogota, gaat het grote avontuur dan echt beginnen. Hoewel Bogota ook volledig nieuw was voor mij en het zeker even wennen was, verwacht ik dat het niet één procent zo avontuurlijk is als de jungle van Leticia, Amazonas.
Terwijl ik dit schrijf zit ik met een heerlijk Colombiaans biertje op het vliegveld. Pas in Leticia krijg ik, hopelijk, de mogelijkheid om dit op het wereldwijde web te zetten.
Even tussendoor: nu ik deze blog schrijf hoor ik het Colombianummer door mijn koptelefoon, een heel gelukkig gevoel. Voor degenen die niet weten wat het Colombianummer is: Welcome Home van Radical Face. Beter bekend als ´het liedje van de Nikon reclame´, waardoor ik een camera te danken heb van mijn lieve vriendinnetje Wendy.
Enfin, de afgelopen dagen waren erg indrukwekkend. Engels wordt over het algemeen niet verstaan en gesproken. Het is daardoor voor mij erg moeilijk om mij verstaanbaar te maken. Dit is echter absoluut niet erg, omdat ik nu gedwongen ben om Spaans te praten. Lastig, maar met handen en voeten gaat het me aardig af.
Zoals ik eerder heb geschreven is Bogota een grote chaos. Alles loopt, kruipt, rijdt en wurmt zich door elkaar. Rechts inhalen lijkt normaler dan links inhalen, en zonder claxon zou het voor de Colombianen onmogelijk zijn om een auto te besturen. Leuk om mee te maken, maar ik ben blij dat het in Nederland anders is.
Iets heel anders nu. Vrijdag, de dag na aankomst, heb ik meteen twee Colombiaanse vrienden gemaakt: Sergio en Sebastian. Deze jongens heb ik ontmoet via CouchSurfing. Sergio kwam mij om 11.30uur ophalen in het hostel, waarna hij mij meenam naar Universidad de los Andes, de best universiteit van Colombia. Een enorme universiteit, en een van de weinig plekken waar je niet bang hoeft te zijn om bestolen te worden, volgens Sergio.
Na een groot deel van de universiteit gezien te hebben ontmoette ik Sebastian. Super leuke jongen! Ik werd meteen voorgesteld aan zijn vrienden, die mij warm begroetten, typerend voor Colombianen, voor zo ver ik ze ken.
Met Sebastian en co heb ik vervolgens Colombia - Paraguay gekeken. Heerlijk was de passie van de Colmbianen voor het voetbal. Een bal naar voor was al reden om te juichen, en een bal van Paraguay naar voor werd beschreeuwd met: ´NO NO NO NO NO NO!´. De eerste helft was enorm saai (het voetbal dan, de mensen waren geweldig), in de tweede helft werd het beter; Falcao scoorde twee geweldige goals waardoor Colombia met 2 - 0 won.
Toen de wedstrijd afgelopen was, werd ik gelijk door een vriending van Sebastian uitgenodigd op een soort van feestje. Ondanks dat het uiteindelijk niet doorging, vond ik het erg lief van haar.
Zaterdag begon erg saai. Ik verveelde me, en wist niet wat ik kon doen. Even door de stad gelopen, gelachen om de chaos, en genoten van het temperament van het Colombiaanse volk. Toen terug naar het hostel, omdat ik om 17.00uur had afgesproken met Milena. Een hele lieve vrouw/heel lief meisje (? ze is 29). Met haar heb ik typisch Colombiaans gegeten, waarna ik een mini-stadstour kreeg, door La Candelaria, het oude centrum. Na de rondleiding nog gezellig een Vino Caliente (niets anders dan glühwein) en een biertje gedronken, waarna ik weer terug ging naar het hostel om op tijd te gaan slapen.
*Er loopt op dit moment trouwens een heeele mooie vrouw langs (tenminste, meer lekker dan mooi), met de rondingen op de juiste plekken. Sorry Wendy, I know you dont mind, kijken mag, toch?*
Nu dus op het vliegveld. Mijn vlucht vertrekt over ongeveer een uur richting Leticia, de jungle, zoals gezegd. Dinsdag, waarschijnlijk, pak ik de boot naar Manaus, Brazilie. Ik zal daar geen contact met de buitenwereld hebben, dus een bericht van mij is niet te verwachten. Gebeurt dat toch, dan is er iets flink mis. Niet iets waar ik van uitga.
Vrijdag verwacht ik te arriveren in
Manaus, waar ik mijn best ga doen om een nieuwe blog te plaatsen.
Volgens mij begint het boarden nu, dus ik stop met schrijven.
Als er nog iets noemenswaardig gebeurt, laat ik dat uiteraard weten.
Byebye!!
Oke, dat was allemaal gisteren. Op dit moment zit ik in een internetcafe in Tabatinga, in Brazilie, onder de evenaar.
Het is hier ongelooflijk heet en vochtig. Eigenlijk niet veel anders dan Afrika. Het enige verschil is dat ik hier niet de luxe heb die ik daar had, en dat ik het idee heb dat hier veel meer mensen leven.
Gisteren heb ik twee jongens ontmoet, een uit Canada, met Poolse roots, en een uit Duitsland. Aardige jongens, waarmee ik een hapje gegeten heb. De maaltijd, inclusief soep, hoofdgerecht en een kan sap, kostte mij 8000 pesos, met een biertje erbij 10000, ongeveer 4-5 euro. Moeilijk om daar zelf voor te gaan koken, al zal het vast mogelijk zijn.
Straks ga ik naar de Braziliaanse politie voor een entry stamp, en dan op zoek naar een ticket voor de boot. Dat gaat een lastige opgave worden met het Spaans en Portugees, dat ik niet helemaal beheers.
Tot over een tijdje!
Tom
Terwijl ik dit schrijf zit ik met een heerlijk Colombiaans biertje op het vliegveld. Pas in Leticia krijg ik, hopelijk, de mogelijkheid om dit op het wereldwijde web te zetten.
Even tussendoor: nu ik deze blog schrijf hoor ik het Colombianummer door mijn koptelefoon, een heel gelukkig gevoel. Voor degenen die niet weten wat het Colombianummer is: Welcome Home van Radical Face. Beter bekend als ´het liedje van de Nikon reclame´, waardoor ik een camera te danken heb van mijn lieve vriendinnetje Wendy.
Enfin, de afgelopen dagen waren erg indrukwekkend. Engels wordt over het algemeen niet verstaan en gesproken. Het is daardoor voor mij erg moeilijk om mij verstaanbaar te maken. Dit is echter absoluut niet erg, omdat ik nu gedwongen ben om Spaans te praten. Lastig, maar met handen en voeten gaat het me aardig af.
Zoals ik eerder heb geschreven is Bogota een grote chaos. Alles loopt, kruipt, rijdt en wurmt zich door elkaar. Rechts inhalen lijkt normaler dan links inhalen, en zonder claxon zou het voor de Colombianen onmogelijk zijn om een auto te besturen. Leuk om mee te maken, maar ik ben blij dat het in Nederland anders is.
Iets heel anders nu. Vrijdag, de dag na aankomst, heb ik meteen twee Colombiaanse vrienden gemaakt: Sergio en Sebastian. Deze jongens heb ik ontmoet via CouchSurfing. Sergio kwam mij om 11.30uur ophalen in het hostel, waarna hij mij meenam naar Universidad de los Andes, de best universiteit van Colombia. Een enorme universiteit, en een van de weinig plekken waar je niet bang hoeft te zijn om bestolen te worden, volgens Sergio.
Na een groot deel van de universiteit gezien te hebben ontmoette ik Sebastian. Super leuke jongen! Ik werd meteen voorgesteld aan zijn vrienden, die mij warm begroetten, typerend voor Colombianen, voor zo ver ik ze ken.
Met Sebastian en co heb ik vervolgens Colombia - Paraguay gekeken. Heerlijk was de passie van de Colmbianen voor het voetbal. Een bal naar voor was al reden om te juichen, en een bal van Paraguay naar voor werd beschreeuwd met: ´NO NO NO NO NO NO!´. De eerste helft was enorm saai (het voetbal dan, de mensen waren geweldig), in de tweede helft werd het beter; Falcao scoorde twee geweldige goals waardoor Colombia met 2 - 0 won.
Toen de wedstrijd afgelopen was, werd ik gelijk door een vriending van Sebastian uitgenodigd op een soort van feestje. Ondanks dat het uiteindelijk niet doorging, vond ik het erg lief van haar.
Zaterdag begon erg saai. Ik verveelde me, en wist niet wat ik kon doen. Even door de stad gelopen, gelachen om de chaos, en genoten van het temperament van het Colombiaanse volk. Toen terug naar het hostel, omdat ik om 17.00uur had afgesproken met Milena. Een hele lieve vrouw/heel lief meisje (? ze is 29). Met haar heb ik typisch Colombiaans gegeten, waarna ik een mini-stadstour kreeg, door La Candelaria, het oude centrum. Na de rondleiding nog gezellig een Vino Caliente (niets anders dan glühwein) en een biertje gedronken, waarna ik weer terug ging naar het hostel om op tijd te gaan slapen.
*Er loopt op dit moment trouwens een heeele mooie vrouw langs (tenminste, meer lekker dan mooi), met de rondingen op de juiste plekken. Sorry Wendy, I know you dont mind, kijken mag, toch?*
Nu dus op het vliegveld. Mijn vlucht vertrekt over ongeveer een uur richting Leticia, de jungle, zoals gezegd. Dinsdag, waarschijnlijk, pak ik de boot naar Manaus, Brazilie. Ik zal daar geen contact met de buitenwereld hebben, dus een bericht van mij is niet te verwachten. Gebeurt dat toch, dan is er iets flink mis. Niet iets waar ik van uitga.
Vrijdag verwacht ik te arriveren in
Manaus, waar ik mijn best ga doen om een nieuwe blog te plaatsen.
Volgens mij begint het boarden nu, dus ik stop met schrijven.
Als er nog iets noemenswaardig gebeurt, laat ik dat uiteraard weten.
Byebye!!
Oke, dat was allemaal gisteren. Op dit moment zit ik in een internetcafe in Tabatinga, in Brazilie, onder de evenaar.
Het is hier ongelooflijk heet en vochtig. Eigenlijk niet veel anders dan Afrika. Het enige verschil is dat ik hier niet de luxe heb die ik daar had, en dat ik het idee heb dat hier veel meer mensen leven.
Gisteren heb ik twee jongens ontmoet, een uit Canada, met Poolse roots, en een uit Duitsland. Aardige jongens, waarmee ik een hapje gegeten heb. De maaltijd, inclusief soep, hoofdgerecht en een kan sap, kostte mij 8000 pesos, met een biertje erbij 10000, ongeveer 4-5 euro. Moeilijk om daar zelf voor te gaan koken, al zal het vast mogelijk zijn.
Straks ga ik naar de Braziliaanse politie voor een entry stamp, en dan op zoek naar een ticket voor de boot. Dat gaat een lastige opgave worden met het Spaans en Portugees, dat ik niet helemaal beheers.
Tot over een tijdje!
Tom
-
15 Oktober 2012 - 18:06
Mark Vennik:
Gaaf man!
Nog fucking veel plezier toegewenst ;)
-
15 Oktober 2012 - 18:12
Wendy:
Hahaha kijken mag! -
16 Oktober 2012 - 07:20
Robin Toorneman:
Nice man! Tof om te lezen. Geniet er van.. -
16 Oktober 2012 - 07:38
Papa:
hee Tom
Weer een leuk verhaal. De geneugten des levens zijn waarlijk mondiaal lees ik. Goed om te weten!
Ik krujg de indruk dat je het nog steeds naar je zin hebt ook al ben je alweer bijna een week weg.
heimwee of niet ?
Volgens mij is het een heel eind naar Manaus 1200-1400km?of niet?
Alleen met de boot.?
Veel vragen waar ik in het volgende reisverslag wel antwoord op zal krijgen.
Houd je taai en kus
-
16 Oktober 2012 - 11:19
Erik:
leuk om te lezen!
-
16 Oktober 2012 - 12:24
Mama:
Hai Tom,
Loop je nu voortdurend te zeulen met die rugzak? Ga je in de die boot je hangmat uit
proberen? Het wordt een hoop gekronkel daar op de Amazone vanuit de lucht bezien.
Denk dat jij daar weinig erg in zult hebben. Prachtig gebied! Gaat er ook een gids mee
of moet je zelf maar bekijken wat er te zien en te beleven valt? Zal zeker een indruk-
wekkende ervaring zijn en weer es wat anders dan varen op de Rijn. Nou jochie we
blijven je volgen. Tener Cuidado!!!!!!! Dikke kus ! Mama
-
16 Oktober 2012 - 19:45
Rinus:
He super gozer Tom.
Wat is dit allemaal mooi man dat wat jij daar mee maakt.
Wees wel op je hoeden en kijk niet zo veel naar die wilde wieffen.
Geniet en op naar het volgende.
toedeledokie.
Tot later stop.
Rinus -
16 Oktober 2012 - 21:22
Thomas De Visser:
Hee Tom, wat een ongelooflijk jaloersmakend avontuur, nu al! Volgens mij weet je daar net zo snel vrienden te maken als toen in Douala haha! Geniet van Brazilie en schrijf maar vaak over je ervaringen, volgens mij zullen dat er veel en mooie zijn! Boa sorte! -
18 Oktober 2012 - 23:11
Grootmoeder- G Van Gorkum:
Hallo reislustige Tom,
Vanmiddag - 18 october 2012 - plaatselijke tijd 17.30,ging de telefoon ik nam op en viel bijna van mijn stoel -Tom aan de lijn.een geweldige verrassing en ik was heel blij.We hebben heel fijn wat kunnen praten en ik heb uiteraard veel gevraagd aan jou en je bent al met wat "vrienden"op stap geweest .Is de bootreis je goed bevallen?Of was het toch wel erg lang,maar misschien heb je daar ook wel weer aanspraak gekregen met jongelui die ook op avontuur uit zijn.Bij jou is het tropisch heet en bij ons is het nu echt herfst Regen- veel wind -ook nog wel eens de zon ,dus van alles wat.Lieve Tom ,ga goed verder met je reis en houd je ogen goed open zowel voor mooie dingen als voor het minder goede!liefs en kus van grootmoeder.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
