Aankomst in Bogota
Door: Tom
12 Oktober 2012 | Colombia, Bogota
Dag allemaal!
Ongeveer 12 uur geleden ben ik geland in Bogota, Colombia. Het begin van mijn reis door Colombia, met een uitstapje naar Manaus, en naar New York City.
Donderdag 11 oktober om 5.00uur vertrokken wij (Wendy, Job, Tess, ouders en ik), na twee uur te hebben geslapen, richting Dusseldorf airport. Na te hebben ingecheckt, werd er koffie gedronken, en werden er enkele sigaretten gerookt. Een uur voor vertrek moest afscheid worden genomen. Iets dat natuurlijk nooit leuk is.
Net als de vlucht overigens, die 10 uur duurde, waarbij de mate van entertainment bijna minimaal was, en de rij voor het toilet ongeveer een kwartier lang was.
Uiteindelijk toch geland op Atlanta airport, en dan is het verschil tussen Europa en de Verenigde Staten volgens mij meteen duidelijk. Wat een enorm immens vliegveld! Om hiervan een indicatie te geven: er rijdt een metro/trein tussen de terminals, om passagiers te vervoeren. Eenmaal op de terminal aangekomen, is het echter alsnog een heel eind om naar de goede gate te komen.
De McDonald's viel mij persoonlijk heel erg tegen. Ik had grotere maaltijden verwacht, en hoewel de beker cola, die ik bij mijn medium menu kreeg, wel iets groter was dan in Nederland was ik toch enigszins teleurgesteld.
Toen ik mijn maaltijd op had, en na vele pogingen tevergeefs ophield met het proberen internet op mijn telefoon te krijgen, liep ik maar naar de gate voor vlucht DL433 (of 443?) met als eindbestemming Bogota.
Prima vlucht, met mijn eigen tv schermpje, waar ik live tv op kon kijken, spelletjes op kon spelen, muziek luisteren, films kijken, en meer. Toen ik eenmaal geland was op Bogota Eldorado Airport, begon de chaos.
Allereerst heeft het vliegtuig 15 tot 20 minuten stil moeten staan op de taxibaan, omdat er nog geen gate vrij was. Dat terwijl duidelijk te zien was dat er nog veel meer vliegtuigen aankwamen, die wel richting een gate reden.
Uiteindelijk toch bij de gate gekomen, rugzak gehaald, door de douane, naar de aankomsthal, waar ik opgehaald zou worden. De aankomst hal zal ik proberen te beschrijven, voor zover dat lukt: stel Schiphol voor, of elk ander willekeurig Nederlands/Duits vliegveld. Je loopt door een deur, en komt in een grote, overdekte, redelijke overzichtelijke ruimte.
Bogota is heel anders: je loopt een deur uit, die overigens niet geblindeerd is, en komt dan op een heel klein soort van terrasje (onder een afdak), met een paar hekjes er omheen. Achter die hekjes staan mensen, heeel veel mensen, die allemaal iemand komen ophalen.
Degene die mij zou komen ophalen stond er in eerste instantie niet bij. En taxichaufeurs die er rondliepen schenen dat duidelijk door te hebben. Na elke stap die ik gezet had kwam er een naar mij toe: 'Taxi?, Where to? Come, come!'.
Uiteindelijk kwam er een man naar mij toe:' Tom Van? Tom Van?'. Ja, dat zal ik wel zijn. En inderdaad, op zijn papiertje stond Tom van Gorkum.
We moesten wel snel zijn, liet hij duidelijk merken. Waarom was mij een raadsel, maar goed. Snel met hem meegelopen naar de auto. Waar ook een politieman bij stond. Er was dus een probleem.
In mijn beste Spaans, begreep ik dat de auto verkeerd geparkeerd stond. En dat de chauffeur een bekeuring zou krijgen. Na een hele discussie tussen de agent en de chauffeur, stapte de chauffeur eindelijk in, en reden we weg. Zonder dat er uiteindelijke een boete gegeven was.
Toen we wegreden naar het hostel, werd ook meteen duidelijk hoe de structuur van het verkeer is, voor zover dat er is. Filmpjes die soms ziet over het verkeer in Thailand zijn er niets bij. Ik geloof dat we de helft van de weg naar het hostel links gereden hebben, en door een rood licht rijden vond mijn chauffeur ook niet vervelend.
Uiteindelijk toch bij het hostel gekomen, een biertje gedronken. En gaan slapen, na een erg enerverende dag.
Net weer opgestaan, en straks ga ik lekker lunchen met Sergio, van CouchSurfing, en daarna voetbal kijken met Sebastian.
Adiooss!!
Ongeveer 12 uur geleden ben ik geland in Bogota, Colombia. Het begin van mijn reis door Colombia, met een uitstapje naar Manaus, en naar New York City.
Donderdag 11 oktober om 5.00uur vertrokken wij (Wendy, Job, Tess, ouders en ik), na twee uur te hebben geslapen, richting Dusseldorf airport. Na te hebben ingecheckt, werd er koffie gedronken, en werden er enkele sigaretten gerookt. Een uur voor vertrek moest afscheid worden genomen. Iets dat natuurlijk nooit leuk is.
Net als de vlucht overigens, die 10 uur duurde, waarbij de mate van entertainment bijna minimaal was, en de rij voor het toilet ongeveer een kwartier lang was.
Uiteindelijk toch geland op Atlanta airport, en dan is het verschil tussen Europa en de Verenigde Staten volgens mij meteen duidelijk. Wat een enorm immens vliegveld! Om hiervan een indicatie te geven: er rijdt een metro/trein tussen de terminals, om passagiers te vervoeren. Eenmaal op de terminal aangekomen, is het echter alsnog een heel eind om naar de goede gate te komen.
De McDonald's viel mij persoonlijk heel erg tegen. Ik had grotere maaltijden verwacht, en hoewel de beker cola, die ik bij mijn medium menu kreeg, wel iets groter was dan in Nederland was ik toch enigszins teleurgesteld.
Toen ik mijn maaltijd op had, en na vele pogingen tevergeefs ophield met het proberen internet op mijn telefoon te krijgen, liep ik maar naar de gate voor vlucht DL433 (of 443?) met als eindbestemming Bogota.
Prima vlucht, met mijn eigen tv schermpje, waar ik live tv op kon kijken, spelletjes op kon spelen, muziek luisteren, films kijken, en meer. Toen ik eenmaal geland was op Bogota Eldorado Airport, begon de chaos.
Allereerst heeft het vliegtuig 15 tot 20 minuten stil moeten staan op de taxibaan, omdat er nog geen gate vrij was. Dat terwijl duidelijk te zien was dat er nog veel meer vliegtuigen aankwamen, die wel richting een gate reden.
Uiteindelijk toch bij de gate gekomen, rugzak gehaald, door de douane, naar de aankomsthal, waar ik opgehaald zou worden. De aankomst hal zal ik proberen te beschrijven, voor zover dat lukt: stel Schiphol voor, of elk ander willekeurig Nederlands/Duits vliegveld. Je loopt door een deur, en komt in een grote, overdekte, redelijke overzichtelijke ruimte.
Bogota is heel anders: je loopt een deur uit, die overigens niet geblindeerd is, en komt dan op een heel klein soort van terrasje (onder een afdak), met een paar hekjes er omheen. Achter die hekjes staan mensen, heeel veel mensen, die allemaal iemand komen ophalen.
Degene die mij zou komen ophalen stond er in eerste instantie niet bij. En taxichaufeurs die er rondliepen schenen dat duidelijk door te hebben. Na elke stap die ik gezet had kwam er een naar mij toe: 'Taxi?, Where to? Come, come!'.
Uiteindelijk kwam er een man naar mij toe:' Tom Van? Tom Van?'. Ja, dat zal ik wel zijn. En inderdaad, op zijn papiertje stond Tom van Gorkum.
We moesten wel snel zijn, liet hij duidelijk merken. Waarom was mij een raadsel, maar goed. Snel met hem meegelopen naar de auto. Waar ook een politieman bij stond. Er was dus een probleem.
In mijn beste Spaans, begreep ik dat de auto verkeerd geparkeerd stond. En dat de chauffeur een bekeuring zou krijgen. Na een hele discussie tussen de agent en de chauffeur, stapte de chauffeur eindelijk in, en reden we weg. Zonder dat er uiteindelijke een boete gegeven was.
Toen we wegreden naar het hostel, werd ook meteen duidelijk hoe de structuur van het verkeer is, voor zover dat er is. Filmpjes die soms ziet over het verkeer in Thailand zijn er niets bij. Ik geloof dat we de helft van de weg naar het hostel links gereden hebben, en door een rood licht rijden vond mijn chauffeur ook niet vervelend.
Uiteindelijk toch bij het hostel gekomen, een biertje gedronken. En gaan slapen, na een erg enerverende dag.
Net weer opgestaan, en straks ga ik lekker lunchen met Sergio, van CouchSurfing, en daarna voetbal kijken met Sebastian.
Adiooss!!
-
12 Oktober 2012 - 17:19
Jesse :
Mooi verhaal Tom! Nu gaat het echt beginnen. Leuk om te lezen dat taxi's en vliegtuigen de zelfde banen delen. :p Wist ik niet! Xx -
13 Oktober 2012 - 10:46
Mama Van Gorkum:
Hai Tom,
Wat een verrassing dat je blog al zo snel geactiveerd is. Wat een aparte
ervaring en dan ben je alleen nog maar onderweg geweest. Geinig joh!
Ik hoop dat je de kans krijgt om regelmatig je blog bij te houden. Zo te zien word je goed gevolgd. Nou veel plezier en TAKE CARE! Dikke kus! X Mama -
14 Oktober 2012 - 07:16
Papa:
hee Tom
had je niet gedacht van je vader dat ie al zo gauw op je weblog zou zijn denk ik??
Ik heb met veel plezier je eerste verslag gtelezen en kijk nu al uit naar het tweede. Heel belangrijk voor papa en mama om een beetje te weten hoe het je vergaat.
We zitten volgens mij nu voor elkaar zo,n beetje aan de andere kant van de wereld en kunnen met elkaar schrijven dat is toch leuk.
Ik heb nog meegemaakt dat een brief er drie tot vier weken over deed als ie niet onderweg kwijtraakte.
Mooi medium en zeer goed om te weten.
Ik ben ondertussen weer in Masar en vermaak me met de gewone gang van zaken en de wetenschap dat het nog maar een week of drie is dat ik hier ben dus dat houd me prima op de been.
Kun je daar ook met Engels terecht of is het echt Spaans.
Uitkijkend naar je volgende verslag, kus papa -
14 Oktober 2012 - 22:31
Grootmoeder:
hallo lieve Tom,
Dit is toch het einde,dat ik al zo snel een brief van jou kan lezen met je eerste reiservaringen.Ik kan mij voorstellen,dat je af en toe wel verbaasd zult zijn,zo,n groot vliegveld en dan een madurodam uitgangetje.zijn de twee personen die je noemt Sergio en Sebastiaan bekenden van jou of heb je die nu voor het eerst ontmoet?Voor mij is het nu alsof je helemaal niet zo eindeloos ver weg zit en dat vind ik wel een fijn gevoel al weet ik best wel dat het niet zo is.Ga zo lekker verder met je spannende reis en houd je ogen goed open,maar geniet ook .Adios Tom X X Tot het volgende verslag. -
16 Oktober 2012 - 19:21
Rinus:
Hee super gozer Tom.
Kreeg via je Moeder deze blog door. Maar wat is en vind ik dit mooi. Heb met bewondering je eerste reis verslag gelezen. Kreeg hier en daar een (honde) brok in mijn keel. Maak er wat moois van en geniet van al de die dingen om je heen zo dat je er later te vreden op terug kan kijken. Ik kijk alweer uit na het volgende verslag waar je nu weer zit en uithangt. Laat ook even weten voor de kijkers thuis waar de beste De McDonald's zitten.
Tot later. stop. Rinus
-
18 Oktober 2012 - 17:23
Roelof Mons:
ben je aan het volgen en blijf dit doen, wees voorzichtig met vrienden maken, hoe liever en behulpzamer ze zijn hoe gevaarlijker ze kunnen zijn, maakze gek daar en geniet
roelof
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
